Do Bergamo wybieraliśmy się jak dotąd trzy razy, we wszystkich przypadkach ponosząc sromotną klęskę. Raz nawet udało nam się dotrzeć na Stare Miasto w czasie przesiadki między lotami, ale niestety była tak gęsta mgła, że umożliwiała widoczność dosłownie na kilka metrów, więc wróciliśmy zawiedzeni na lotnisko. Niemniej za punkt honoru postawiliśmy sobie zwiedzenie miasta i w końcu (za czwartym razem, ponad dwa lata od pierwszej próby) udało nam się. Jak zatem tam dotrzeć i co warto zobaczyć w Bergamo?
Widok na Citta Alta
Bergamo przez wielu traktowane jest jako miasto, w którym trzeba wylądować samolotem, by dostać się do Mediolanu (bo lot do Bergamo + autobus do Mediolanu często wychodzą taniej niż bezpośredni lot do Mediolanu). Okazuje się jednak, że to samodzielny, w pełni rozwinięty organizm. W dodatku bogaty w zabytki, wręcz zniewalający cudownymi widokami, który sam w sobie może stanowić cel podróży, a nie tylko miejsce przesiadkowe.
Plan Starego Miasta
Autobusem 1A z lotniska jedziemy aż do końca trasy, wysiadając w okolicy Porta S. Alessandro, na zachodnim krańcu Starego Miasta. Zaznaczyć trzeba, że Bergamo dzieli się na dwie najważniejsze części:
- Cittá Alta – Stare Miasto, zwane też Górnym Miastem (Upper City), gdyż wzniesione zostało w całości na wzgórzu. Podaje się, że pierwsza osada powstała już w XII wieku; jest historyczną częścią miasta i głównym celem turystycznym, z Dolnego Miasta można się tu także dostać kolejką (Funicolare);
- Cittá Bassa – Dolne Miasto, pełne szerokich, ruchliwych ulic, nowoczesnych budynków i sklepów, aczkolwiek można też znaleźć tu kilka wartych zobaczenia miejsc.
Piazza Della Ciutadella
Torre della Campanella
Cittá Alta
Tak więc nasze zwiedzanie rozpoczynamy od Cittá Alta, a dokładnie od okolicy Piazza Della Cittadella, gdzie w soboty rozkłada się lokalny targ z rękodziełem oraz zielony ryneczek. Przy wschodnim wyjściu z placu przechodzimy przez bramę w wieży Torrae della Campanella, która pierwotnie była elementem budowli wojskowej. Podążamy dalej na wschód przez Via B. Colleoni. Po drodze naszą uwagę zwracają stare, kolorowe okiennice podniszczonych kamienic i malunki na murach, przedstawiające często wizerunek Matki Boskiej lub któregoś ze świętych, a wszystko to upiększone kolorowymi bombami kwiatów.
Okna kamienic
Ołtarzyk na ulicy
Po niecałych trzystu metrach dochodzimy do narożnika Piazza Vecchia, czyli głównego placu miejskiego. Pośrodku niego stoi Fontanna Contarini, lecz zwróćmy szczególnie naszą uwagę na Palazzo della Regione, przy południowym krańcu placu – jest to jeden z najstarszych pałaców publicznych we Włoszech, wybudowany w latach 1183-1198.
Piazza Vecchia z Palaccio della Regione
Arkady pod pałacem
Detal architektoniczny pałacu
Fontanna na placu z Wieżą Miejską w tle
Na prawo od pałacu góruje nad okolicą potężna Wieża Miejska, zwana też Campanone, której budowę datuje się na XI-XII wiek. Naszym zdaniem wieża jest najciekawszym punktem widokowym na całe Bergamo i wejście na nią powinno być jednym z punktów obowiązkowych przy zwiedzaniu. Możliwe jest też wjechanie (w cenie biletu) windą – dla opornych.
Wejście na Campanone:
- od wtorku do piątku w godz. 10.00-19.00; soboty i niedziele 10.00-21.00;
- cena biletu: 5 euro; możliwe wykupienie biletu łączonego za 10 euro (bilet ważny 24h, obejmuje wstęp do sześciu atrakcji: na Campanone, Torre dei Caduti, Museo Donizettiano, Rocca, Palazzo del Podesta, Convento di San Francesco) – osobne bilety do wszystkich atrakcji to koszt 21 euro
A tak Piazza Vecchia prezentuje się z wieży miejskiej – Campanone
Citta Alta i Castello di San Vigilio
Widok na miasto i kopułę katedry
Piazza del Duomo
Po wyjściu z wieży przechodzimy płynnie na kolejny plac miejski – Piazza del Duomo, wokół którego skupiają się najważniejsze zabytki sakralne miasta.
Przejście na Piazza del Duomo
Fasada katedry św. Aleksandra
Piazza del Duomo
Zwiedzanie zaczynamy od katedry św. Aleksandra z neoklasycystyczną fasadą. Świątynia złożona jest z jednej nawy i sześciu kaplic. W jej kryptach chowano ciała biskupów Bergamo.
Wnętrze świątyni
Sklepienie kopuły
Ściany i sklepienia świątyni ozdobiono kolorowymi malowidłami oraz pozłacanymi detalami, warto też zwrócić uwagę na misternie wykończone stalle.
Prezbiterium
Wystrój katedry
Kolejnym z zabytków przy placu jest Kaplica Colleoni (Capella Colleoni). Powstała w latach 1470-1476 na zlecenie dowódcy wojsk w służbie Mediolanu – Bartolomeo Colleoniego, jako mauzoleum rodowe. Kaplica niejako wtapia się w sąsiadującą bazylikę Santa Maria Maggiore, lecz tym, co odróżnia ją od reszty budowli jest niezwykła, kolorowa fasada z marmuru, która dziś uważana jest za arcydzieło renesansu włoskiego. Jej bogate dekoracje łączą w sobie cechy sztuki romańskiej, klasycznej i renesansowej.
Kaplica Colleoni i bazylika widoczne w całości z Wieży Miejskiej
Detale fasady
Samo wnętrze nie robi zbyt wielkiego wrażenia (a już na pewno w porównaniu z fasadą). Składa się z nawy głównej, w której znajdują się grobowce, i niewielkiego prezbiterium – obie części przykryto kopułami. W środku jest zakaz fotografowania.
Na bramie, przed wejściem do kaplicy, zawieszony jest herb rodu Colleonich – trzy jądra. Podobno Bartolomeo Colleoni urodził się z trzema jądrami i uważał to za szczególny dar. Miały też one symbolizować jego odwagę i męstwo.
Herb rodu Colleonich – trzy jądra
Widok na Palazzo della Regione od strony Piazza del Duomo
Kalendarz słoneczny pod arkadami pałacu
Bazylika Santa Maria Maggiore
Ostatnią (a może i pierwszą?) z głównych świątyń miasta jest Bazylika Santa Maria Maggiore – kościół trójnawowy zbudowany w drugiej połowie XII wieku. Jest typowym przykładem lombardzkiego stylu romańskiego. Co ciekawe nie posiada głównego wejścia, ani fasady, gdyż niegdyś stanowiła całość z pałacem biskupim. Tak więc istniejące cztery wejścia są wejściami bocznymi – od strony Piazza del Duomo prowadzi nas do wnętrza Portal Czerwonych Lwów z XIV wieku, a od strony południowej, z Piazza Rosate – Portal Białych Lwów.
Portal Czerwonych Lwów
Barokowe wnętrze bazyliki
Całe wnętrze wykończono w stylu barokowym (z XVII wieku). Ściany i filary ozdobiono arrasami, z których część została wykonana we Florencji i Niderlandach. W transepcie, od strony północnego wejścia, zachowały się XIV-wieczne freski, przedstawiające Ostatnią Wieczerzę i sceny z życia św. Eligiusza.
Bogato zdobiony konfesjonał
Wnętrze świątyni
Detale
Jedna z licznych figur wewnątrz bazyliki
Twierdza Rocca i mury obronne
Z Piazza del Duomo kierujemy się na północny wschód, ku XIV-wiecznej twierdzy Rocca, która niegdyś stanowiła element obronny miasta, o czym świadczy między innymi okrągła wieża obronna, z której przy dobrej pogodzie widać nie tylko panoramę Bergamo, ale podobno nawet Mediolan. Można przejść się po parku wokół twierdzy i podziwiać wspaniały widok na Cittá Bassa oraz Alpy Bergamskie.
Tuż przy twierdzy znajduje się też wejście do Konwentu św. Franciszka.
W drodze do twierdzy
Wieża obronna – Rocca
Grażynka patrzy na rzeczy
Widok na Alpy Bergamskie
My udaliśmy się jeszcze bardziej na wschód, aż na kraniec Cittá Alta, do byłego Klasztoru św. Augustyna, którego budynki służą dziś jako pomieszczenia uniwersytetu – są ogólnie dostępne, więc weszliśmy do środka, by zobaczyć tamtejsze krużganki.
Klasztor św. Augustyna
Krużganki
Również krużganki klasztorne
Przystrojone kwiatami okno
Najbardziej charakterystycznym elementem architektury miasta są kamienne mury obronne, rozciągające się na długości 6,2 km. To one stanowią granicę między górnym i dolnym miastem – okalają ściśle całą starówkę Bergamo. Nazywane są Murami Weneckimi, gdyż zostały wybudowane przez Republikę Wenecką w XVI wieku w celu obronnym (w tamtym czasie Bergamo stanowiło najdalej na zachód wysuniętą posiadłość wenecką i jednocześnie ważny punkt strategiczny). Wtedy też ściągało tu wielu robotników i architektów z Wenecji, a także żołnierzy, którzy mieli pilnować porządku na ulicach. Przyczyniło się to do znacznego rozwoju miasta.
Spacerem wzdłuż murów
Widok z Murów Weneckich na Dolne Bergamo
Pozostałe atrakcje miasta
W obrębie murów znajdziemy cztery bramy wjazdowe – Świętego Augustyna, Jakuba, Aleksandra i Wawrzyńca. Postanowiliśmy przejść się spacerem wzdłuż murów, od ich wschodniej części, przy bramie św. Augustyna, przez bramę św. Jakuba (która zrobiła na nas największe wrażenie), aż po zachodnią część zabudowy, gdzie dotarliśmy ostatecznie do kolejki na wzgórze San Vigilio.
Brama św. Jakuba
Patrzymy przez bramę na miasto
Fragment Murów Weneckich
W Bergamo mamy dwie kolejki (Funicolare), na które należy zakupić bilety jednorazowe lub skorzystać z przejazdu w ramach biletu całodobowego na miasto (szczegóły na końcu tekstu):
- pierwsza kolejka kursuje z Cittá Bassa do Cittá Alta (w okolicy Palazzo Suardi, w południowej części Górnego Miasta);
- druga odjeżdża z okolicy bramy św. Aleksandra i wiezie nas na wzgórze San Vigilio, położone na zachód od Cittá Alta; kolejka odjeżdża średnio co 15 minut, a przejazd nią trwa około 2-3 minut.
Funicolare
Widok ze stacji kolejki
Castello di San Vigilio – twierdza na wzgórzu była niegdyś istotnym elementem obronnym miasta. Dawniej znajdowały się tu rozbudowane fortyfikacje, z których do dziś ocalała warownia – wstęp na nią jest darmowy. Warto wjechać na wzgórze, z którego rozciąga się panorama na obie części Bergamo.
Panorama ze wzgórza San Vigilio
Wśród atrakcji Cittá Bassa wymieniana jest najczęściej Accademia Carrara – galeria sztuki z XVIII wieku, założona w pałacu klasycystycznym, z obrazami malarzy weneckich – Tycjana, Tontoretta czy Veronesego. Poza tym do zobaczenia są też liczne kościoły w centrum miasta, w tym San Spirito, San Bernardino i San Bartolomeo.
Kran o nietypowym kształcie z wodą pitną
Informacje praktyczne
Jak dolecieć do Bergamo?
Promocyjne ceny na bilety lotnicze do Bergamo trafiają się bardzo często (80-100 zł za loty w dwie strony). Nie ma się co dziwić, skoro z Polski do tego urokliwego miasta w Lombardii niskokosztowo dolecieć można z aż siedmiu lotnisk:
- linia Wizz Air oferuje loty z: Gdańska, Katowic i Warszawy-Chopina,
- linią Ryanair możemy polecieć z: Gdańska, Katowic, Krakowa, Poznania, Warszawy-Modlina i Wrocławia.
Transport do i po mieście
Co około 20 minut spod lotniska rusza w stronę Starego Miasta autobus miejski 1A (po drodze zahaczając o dworzec kolejowy oraz Dolne Miasto). Przejazd trwa 30-35 minut (w zależności od korków na ulicach Bergamo). Bilet 90-minutowy kosztuje 2,30 euro. Polecamy jednak zakup biletu 24-godzinnego za 5 euro (tym bardziej, że jest on ważny też na przejazdy kolejkami – Funicolare). Bilety najprościej zakupić w hali przylotów w informacji turystycznej lub w automacie na przystanku.
Więcej o rodzajach biletów i rozkładzie jazdy przeczytacie na tej stronie.
Dodaj komentarz